حــــقـــیـــقـــت!

کـودکـــانــه!

.
.
من کودکی بودم
بی  هیچ کاغذ و مدادی،
و زندگی یک کتاب ریاضی بود
که معادله هایش حتی سخت تر از آب دادن گل ها در مریخ
یا کندن درختان بائوباب در سیارک شازده کوچولو بود
ولی تو در کنارم بودی
با آن خنده های نقّاله ای و اخم های صورتی ات
تو به من یاد دادی
چه وقت از گُل سرخ جذر بگیرم
و کِی ابر ها را به توان دو ببرم
تو به من آموختی
جوهر خودکارم که تمام شد
با قطره های باران ، مشق بنویسم
و من نوشتم ...!
.
.